Incontinentie van A tot Z
Wanneer u een intense drang om te plassen voelt maar niet altijd op tijd het toilet kunt bereiken. Lees meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen.
Het vermogen van een product (bijvoorbeeld een incontinentieverband) om urine op te nemen zonder lekken. Er zijn drie absorptiegraden: licht, matig en zwaar.
Een natuurlijke chemische stof die signalen overdraagt tussen de zenuwen en de spieren van de blaas.
Medicijnen die de werking van acetylcholine remmen om diverse aandoeningen, waaronder een overactieve blaas (OAB), te behandelen.
Zie ‘bekkenbodemspieroefeningen’.
De spieren die controle geven over de blaas en de darm. Ze ondersteunen alle inwendige organen die betrokken zijn bij het lozen van urine, ontlasting en winden, waaronder de blaas, de baarmoeder, de vagina en de endeldarm. Deze stevige, dikke spieren lopen van de voorkant van de bekkenbodem naar de achterkant, en kunnen op en neer bewegen als een kleine trampoline. Ontdek hier het verband met incontinentie.
Samentrekkings- en ontspanningsoefeningen om bepaalde spieren van de bekkenbodem te versterken. Deze oefeningen worden vaak voorgeschreven voor de preventie en behandeling van incontinentie.
Een goedaardige vergroting van de prostaatklier die urine-incontinentie kan veroorzaken. Komt het meest voor bij mannen ouder dan 50 jaar.
Een behandeling die kan worden gebruikt om de doeltreffendheid van de bekkenbodemspieroefeningen op te volgen, zodat u ze correct leert uitvoeren. Het apparaat registreert de contracties en toont de resultaten op een scherm zodat u kunt controleren of u uw bekkenbodemspieren correct aanspant.
Het orgaan dat de urine verzamelt. Wanneer de blaas vol is, trekt het soepele spierweefsel van de blaaswand samen om de urine af te voeren. Daarna zet de blaas weer uit om opnieuw urine te verzamelen.
Zie ‘urine-incontinentie’.
Het darmstelsel (dunne en dikke darm) dat het verteerde voedsel van de maag naar de anus vervoert.
Zie ‘fecale incontinentie’.
De dikste spierlaag van de blaaswand. Deze spier zet uit naarmate de blaas zich met urine vult, en trekt samen wanneer u naar het toilet wilt gaan.
Een medicijn dat vaak wordt gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen en dat de hoeveelheid urine verhoogt die het lichaam produceert. De inname van diuretica kan soms tot symptomen van urine-incontinentie leiden.
Een combinatie van urine-incontinentie (blaas) en fecale incontinentie (darm). Lees meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen.
Dit is de officiële benaming voor bedplassen. Zowel volwassenen als kinderen die zindelijk zijn, kunnen last hebben van bedplassen. Leer meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen. Plast uw kind in bed? Hier vindt u advies.
Een knip (incisie) tussen de vagina en de anus om de vaginaopening te vergroten tijdens de bevalling. Kan tot incontinentie leiden.
Onvrijwillig verlies van vaste ontlasting. Wordt soms FI of darm-/ontlastingsincontinentie genoemd.
Wanneer u aan een neurologische aandoening zoals de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson of multiple sclerose (MS) lijdt, waardoor u niet op tijd het toilet kunt bereiken. Lees meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen.
Een combinatie van aandrangs- en stressincontinentie. Lees meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen.
Zie ‘absorptievermogen’.
Een katheter die u alleen gebruikt om naar het toilet te gaan en na gebruik weggooit of schoonmaakt voor hergebruik. Intermitterende zelfkatherisatie is een zinvol alternatief voor een permanente katheter.
Een flexibel buisje dat de urine uit de blaas laat lopen en in een drainagezak opvangt.
Zie ‘bekkenspieroefeningen’.
Een minimaal invasieve chirurgische ingreep die slechts een kleine incisie vereist. De hersteltijd is over het algemeen korter en minder pijnlijk dan bij een traditionele operatie. De ingreep bestaat uit een onderzoek van de binnenkant van de buik met een buisje met licht of laparoscoop.
Dit betekent dat u alle geneesmiddelen die uw arts heeft voorgeschreven op het juiste tijdstip, op de juiste manier en voor de juiste duur hebt ingenomen.
Een stof die de contractiliteit op de plaats van injectie vermindert door zich aan de zenuwuiteinden te binden, en soms wordt gebruikt voor de behandeling van een overactieve blaas (OAB).
Twee boonvormige organen achter in de buikholte die de afvalstoffen uit het bloed filteren om urine te produceren.
Zie ‘fecale incontinentie’.
Een aandoening die een intense drang om te plassen veroorzaakt. Bijvoorbeeld wanneer de blaaswand ongecontroleerd samentrekt.
Wanneer u voortdurend druppels urine verliest en slechts in kleine hoeveelheden kunt plassen. Lees meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen.
Zie ‘episiotomie’.
Een hulpmiddel om bij te houden hoeveel vloeistof u drinkt, hoe vaak u moet plassen en hoe vaak u last krijgt van symptomen van urine-incontinentie. Houd deze gegevens minstens drie dagen bij en deel ze met uw arts voor een nauwkeurige diagnose.
Zie ‘plasdagboek’
Een hulpmiddel om bij te houden hoeveel vloeistof u drinkt, hoe vaak u moet poepen en hoe vaak u last krijgt van symptomen van fecale incontinentie. Houd deze gegevens een week bij en deel ze met uw arts voor een nauwkeurige diagnose.
Een verzakking van een lichaamsdeel, bijvoorbeeld de baarmoeder.
Een klier die bij de man vlak onder de blaas zit. Prostaatproblemen zoals goedaardige prostaatvergroting of prostaatkanker kunnen incontinentie veroorzaken.
Een chirurgische ingreep om de prostaat te verwijderen bij mannen met prostaatkanker.
Een zenuw die betrokken is bij het legen van de blaas.
Wanneer u ongewenst urine verliest. Een gevolg van overmatige druk op de blaas tijdens bepaalde activiteiten. Lees meer over de verschillende vormen van incontinentie en de verschillende soorten behandelingen.
Een spierklep die het lekken van urine uit de blaas tegengaat.
De buis die de urine van de nieren naar de blaas leidt.
De buis die de urine uit het lichaam afvoert.
Een aandoening waarbij u ongewenst urine verliest of zo vaak naar het toilet moet dat uw dag verstoord raakt. Wordt soms UI of blaasincontinentie genoemd.
Waar urine wordt geproduceerd en geloosd. Ze omvatten de blaas, de nieren, de urinebuis en de urineleiders.
Een inflammatoire darmziekte. Mensen met deze ziekte krijgen vaak last van fecale incontinentie, met name tijdens een opflakkering.
