Farmakoterapia

Leki antycholinergiczne to jedne z leków często stosowanych w leczeniu zespołu pęcherza nadaktywnego (OAB) zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Ich działanie polega na blokowaniu acetylocholiny, substancji chemicznej sygnalizującej skurcz mięśni ściany pęcherza. Najnowsze wersje tych leków wystarczy zażywać raz dziennie lub można stosować dwa razy w tygodniu w postaci plastra. Skutkiem ubocznym mogą być zaparcia, suchość w ustach i niewyraźne widzenie.

Estrogen jest ważnym hormonem dla utrzymania silnej i zdrowej cewki moczowej. Po menopauzie spadek tego hormonu może czasami przyczyniać się do wystąpienia nietrzymania moczu u kobiet. Estrogen można stosować w postaci kremu dopochwowego, tabletek lub pierścienia. W ten sposób może przyczynić się do poprawy objawów wysiłkowego i nagłego nietrzymania moczu. Ponieważ nie ma wielu dowodów na skuteczność estrogenu w leczeniu nietrzymania moczu u kobiet, lekarz może przepisać go w połączeniu z leczeniem behawioralnym/psychologicznym.

Desmopresyna działa podczas snu, zatrzymując wytwarzanie moczu, które może powodować moczenie nocne. Można ją stosować w postaci sprayu do nosa lub tabletek.

Suplementy z błonnikiem są dostępne w wielu różnych postaciach i mogą być pomocne w zwiększaniu poziomu błonnika w diecie. Niektóre mogą występować w postaci sprayu do spryskiwania jedzenia lub proszku do rozpuszczania w wodzie, podczas gdy inne są przyjmowane w formie tabletek.

Leki przeciwbiegunkowe mogą pomóc spowolnić układ pokarmowy, aby uniknąć biegunki. Zwykle można je stosować razem z innymi metodami leczenia.

Środki przeczyszczające i zmiękczające stolec mogą pomóc w krótkotrwałych zaparciach. Nie należy ich jednak stosować regularnie, ponieważ mogą pogorszyć objawy inkontynencji.