Zabiegi chirurgiczne
Dla kogo są przeznaczone?
Na czym polegają?
Jak mogę dowiedzieć się więcej?
Dla kogo są przeznaczone?
- Dla osób, u których inne metody leczenia nie przyniosły znaczącej poprawy
- Dla osób cierpiących na wysiłkowe nietrzymanie moczu: założenie taśmy podcewkowej, zawieszenie szyi pęcherza
- Dla mężczyzn cierpiących na problemy z prostatą: przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP), sztuczny zwieracz cewki moczowej, regulowana terapia nietrzymania moczu
- Dla osób cierpiących na nietrzymanie stolca spowodowane dysfunkcją zwieracza: sfinkteroplastyka
- Dla osób cierpiących na nietrzymanie stolca spowodowane wypadaniem odbytnicy: zabieg chirurgiczny odbytnicy
- Dla osób cierpiących na nietrzymanie stolca spowodowane hemoroidami wewnętrznymi: hemoroidektomia
- Dla osób cierpiących na ciężkie nietrzymanie stolca: kolostomia
Na czym polegają?
Ważne jest, aby być świadomym ryzyka związanego z operacjami nietrzymania moczu lub stolca i dokładnie omówić z lekarzem wszystkie możliwości. Ryzyko może obejmować:
- Długotrwałe nietrzymanie moczu
- Tymczasowe lub trwałe problemy z oddawaniem moczu lub opróżnianiem pęcherza
- Zespół nadaktywnego pęcherza (OAB) prowadzący do nagłego nietrzymania moczu
- Wypadanie miednicy
- Zakażenie dróg moczowych
- Ból miednicy lub bolesny stosunek płciowy
Założenie taśmy podcewkowej jest powszechnym zabiegiem w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu, zwłaszcza u kobiet. Zabieg polega na podwieszeniu cewki moczowej za pomocą taśmy, aby zapewnić jej podparcie i zapobiec wyciekowi moczu. Taśmy mogą być wykonane z różnych materiałów, zarówno biologicznych jak i syntetycznych, i umieszczane na różne sposoby. Zabieg zazwyczaj odbywa się w szpitalu lub ambulatorium bez konieczności stosowania znieczulenia ogólnego. Większość pacjentów dochodzi do siebie w ciągu kilku tygodni.
Założenie taśmy podcewkowej jest również możliwe w przypadku mężczyzn cierpiących na nietrzymanie moczu, chociaż jest to nowa metoda leczenia i wciąż trwają badania mające na celu udowodnienie jej skuteczności w szerokiej grupie pacjentów.
Jak zawsze, ważne jest, aby dokładnie omówić tę metodę leczenia z lekarzem. Dzieje się tak, ponieważ istnieją różne opinie na temat założenia taśmy podcewkowej, a niektórzy twierdzą, że nie są one zbyt skuteczne i mogą powodować niepożądane skutki uboczne. Do tej pory nie wyciągnięto żadnych jednoznacznych wniosków.
Zawieszenie szyi pęcherza to kolejna operacja często stosowana w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu. Istnieje wiele sposobów wykonywania tego zabiegu, mniej lub bardziej inwazyjnych. Polega na podniesieniu pęcherza i powstrzymaniu jego opadania, co może przynieść długotrwałą ulgę wielu pacjentom. Chirurg podczas konsultacji doradzi, czy lepiej wykonać zabieg laparoskopowo (pozostawiając mniejsze blizny), „metodą załonową”, „metodą Burcha” czy też „kolposuspensję”.
Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego (TURP) to operacja dla osób z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH), polegająca na odcięciu niewielkiej części prostaty. Pacjenci z BPH często cierpią na nietrzymanie moczu, zwłaszcza nagłe nietrzymanie moczu, a procedura TURP może pomóc w jego leczeniu. Uważa się, że korzyści z operacji przeważają nad skutkami ubocznymi, ale przed podjęciem decyzji o leczeniu należy oczywiście przeprowadzić szczegółową rozmowę z lekarzem.
Sztuczny zwieracz cewki moczowej jest zabiegiem dla mężczyzn z rakiem prostaty, którzy przeszli radykalną prostatektomię. Prostatektomia sama w sobie często może skutkować nietrzymaniem moczu, ponieważ może uszkodzić zwieracz cewki moczowej. Aby temu zaradzić, w celu jego zamknięcia, pod cewką moczową umieszcza się sztuczny zwieracz (mankiet wypełniony płynem). Gdy pacjent chce oddać mocz, naciska i puszcza przycisk pompki znajdującej się w mosznie, co powoduje oddanie moczu i opróżnienie pęcherza.
Regulowana terapia nietrzymania moczu jest kolejną metodą leczenia mężczyzn z rakiem prostaty, którzy przeszli radykalną prostatektomię. Została stworzona, aby pomóc osobom cierpiącym na wysiłkowe nietrzymanie moczu, poprzez umieszczenie pod szyjką pęcherza implantu przypominającego balon w celu uniesienia pęcherza. Zabieg ten nie jest tak inwazyjny jak inne operacje, a nadmuchiwany balonik można kontrolować za pomocą urządzenia wszczepionego pod skórę. Zabiegi te mają wysoki wskaźnik powodzenia.
Sfinkteroplastyka to operacja polegająca na naprawie uszkodzonego zwieracza. Uszkodzona część zostaje usunięta, a zwieracz zostaje ponownie zszyty. Aby wzmocnić tę okolicę, czasem pobiera się kawałek mięśnia z uda i umieszcza go wokół zwieracza. W razie potrzeby można założyć nadmuchiwany pierścień (zwany sztucznym zwieraczem odbytu), który jest opróżniany za pomocą pompy, gdy pacjent chce się wypróżnić. Pompę umieszcza się pod skórą warg sromowych większych u kobiet oraz pod skórą moszny u mężczyzn.
Zabieg chirurgiczny w przypadkach wypadania odbytnicy polega na ponownym umieszczeniu fragmentu jelita grubego na miejscu. Chirurg następnie zszywa odbytnicę we właściwej pozycji i jeśli to konieczne, naprawia uszkodzone mięśnie, które były przyczyną pierwotnego problemu.
Hemoroidektomia to zabieg stosowany w celu usunięcia hemoroidów, które uniemożliwiają prawidłowe zamknięcie zwieracza odbytu. Podczas wykonywania zabiegu chirurg używa lasera, skalpela elektrycznego lub skalpela chirurgicznego.
Kolostomia to zabieg chirurgiczny przeprowadzany w ciężkich przypadkach nietrzymania stolca, który stosuje się, gdy inne metody leczenia nie przyniosły oczekiwanego efektu. Uważa się, że jest to bardziej poważna i radykalna opcja, z której należy skorzystać dopiero po dokładnych konsultacjach. Chirurg zamknie odbytnicę, kierując stolce do zewnętrznego worka kolostomijnego.
Jak mogę dowiedzieć się więcej?
Większość operacji zwykle odbywa się w szpitalu lub ambolatorium. W zależności od systemu opieki zdrowotnej w danym kraju dostaniesz prawdopodobnie skierowanie na konsultację chirurgiczną, podczas której chirurg wybierze dla Ciebie najlepszą metodę leczenia.
Upewnij się, że posiadasz informacje o wszystkich ewentualnych skutkach ubocznych operacji, tak aby móc wybrać najlepiej pasującą Tobie opcję. W przypadku kobiet szczególnie ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajść w ciążę.
Bibliografia:
European Guidelines on Urinary Incontinence [Internet]. 2018 [cyt. 18 sierpnia 2020 r.]. Dostępne na stronie:https://wfip.org/european-guidelines-on-urinary-incontinence/.
Bladder Control Problems (Urinary Incontinence) [Internet]. 2018 [cyt. 18 sierpnia 2020 r.]. Dostępne na stronie: https://www.niddk.nih.gov/health-information/urologic-diseases/bladder-control-problems/treatment.
Stress Incontinence in Women: Should I have surgery? [Internet]. 2020 [cyt. 16 czerwca 2020 r.]. Dostępne na stronie: https://myhealth.alberta.ca/health/pages/conditions.aspx?Hwid=aa137467.
Na tej stronie:
Dla kogo są przeznaczone?
Na czym polegają?
Jak mogę dowiedzieć się więcej?